αναιρώ

See also: ἀναιρῶ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναιρῶ (anairô), contracted form of ἀναιρέω (anairéō). Morphologically By surface analysis, αν- (an-) +‎ Ancient Greek αἱρέω, αἱρῶ (hairéō, hairô).

Verb

αναιρώ • (anairó) (past αναίρεσα, passive αναιρούμαι, p‑past αναιρέθηκα, ppp αναιρεμένος)

1. to refute, revoke

   Synonym: (to rescind, revoke) ανακαλώ (anakaló)

2. to sublate

Conjugation

αναιρώ, αναιρούμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αναιρώ	αναιρέσω	αναιρούμαι	αναιρεθώ
2 sg	αναιρείς	αναιρέσεις	αναιρείσαι	αναιρεθείς
3 sg	αναιρεί	αναιρέσει	αναιρείται	αναιρεθεί
1 pl	αναιρούμε	αναιρέσουμε, [-ομε]	αναιρούμαστε	αναιρεθούμε
2 pl	αναιρείτε	αναιρέσετε	αναιρείστε	αναιρεθείτε
3 pl	αναιρούν(ε)	αναιρέσουν(ε)	αναιρούνται	αναιρεθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	αναιρούσα	αναίρεσα	[αναιρούμουν(α)]	αναιρέθηκα
2 sg	αναιρούσες	αναίρεσες	[αναιρούσουν(α)]	αναιρέθηκες
3 sg	αναιρούσε	αναίρεσε	αναιρούνταν, {αναιρείτο}	αναιρέθηκε
1 pl	αναιρούσαμε	αναιρέσαμε	αναιρούμασταν, (‑ούμαστε)	αναιρεθήκαμε
2 pl	αναιρούσατε	αναιρέσατε	[αναιρούσασταν, (‑ούσαστε)]	αναιρεθήκατε
3 pl	αναιρούσαν(ε)	αναίρεσαν, αναιρέσαν(ε)	αναιρούνταν, {αναιρούντο}	αναιρέθηκαν, αναιρεθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αναιρώ ➤	θα αναιρέσω ➤	θα αναιρούμαι ➤	θα αναιρεθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αναιρείς, …	θα αναιρέσεις, …	θα αναιρείσαι, …	θα αναιρεθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αναιρέσει   έχω, έχεις, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … αναιρεθεί   είμαι, είσαι, … αναιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αναιρέσει   είχα, είχες, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … αναιρεθεί   ήμουν, ήσουν, … αναιρεμένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αναιρέσει   θα έχω, θα έχεις, … αναιρεμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … αναιρεθεί   θα είμαι, θα είσαι, … αναιρεμένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	αναίρεσε	—	αναιρέσου
2 pl	αναιρείτε	αναιρέστε	αναιρείστε	αναιρεθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αναιρώντας ➤		αναιρούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας αναιρέσει ➤		αναιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	αναιρέσει		αναιρεθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αναίρεση f (anaíresi, “annulment, reversal”)
• αναιρέσιμος (anairésimos, “reversible”)