ακριτικός

Greek

Etymology

Learned borrowing from Byzantine Greek ἀκριτικός (akritikós) from ἀκρίτ(ης) (akrít(ēs), “frontier soldier”) -from ἄκρα f (ákra, “edge”)- + -ικός (-ikós). Not to be confused with άκριτος (ákritos, “thoughtless”) and its root from κρίνω (kríno, “I judge”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kri.tiˈkos/
• Hyphenation: α‧κρι‧τι‧κός

Adjective

ακριτικός • (akritikós) m (feminine ακριτική, neuter ακριτικό)

1. relating to frontier

   ακριτικά νησιά ― akritiká nisiá ― frontier islands

2. relating to Byzantine frontiersmen, especially of the poetry about them

   ακριτική ποίηση ― akritikí poíisi ― acritic poetry

   ακριτικά τραγούδια ― akritiká tragoúdia ― acritic songs

Declension

Declension of ακριτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ακριτικός (akritikós)	ακριτική (akritikí)	ακριτικό (akritikó)		ακριτικοί (akritikoí)	ακριτικές (akritikés)	ακριτικά (akritiká)
genitive	ακριτικού (akritikoú)	ακριτικής (akritikís)	ακριτικού (akritikoú)		ακριτικών (akritikón)	ακριτικών (akritikón)	ακριτικών (akritikón)
accusative	ακριτικό (akritikó)	ακριτική (akritikí)	ακριτικό (akritikó)		ακριτικούς (akritikoús)	ακριτικές (akritikés)	ακριτικά (akritiká)
vocative	ακριτικέ (akritiké)	ακριτική (akritikí)	ακριτικό (akritikó)		ακριτικοί (akritikoí)	ακριτικές (akritikés)	ακριτικά (akritiká)

Related terms

• ακρίτης m (akrítis, “frontiersman; Acrites”), or ακρίτας m (akrítas)

• and see: άκρη n (ákri, “end, edge”)

Further reading

• ακριτικός - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language
• ακριτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language