άκρη

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄκρα (ákra), from the feminine of ἄκρος (ákros), from Proto-Indo-European *h₂ḱrós.

Noun

άκρη • (ákri) f (plural άκρες)

1. end (of rope, road, stick, etc)
2. point, tip
3. edge, border, rim

Declension

Declension of άκρη

	singular	plural
nominative	άκρη (ákri)	άκρες (ákres)
genitive	άκρης (ákris)	ακρών (akrón)
accusative	άκρη (ákri)	άκρες (ákres)
vocative	άκρη (ákri)	άκρες (ákres)

Synonyms

• άκρια f (ákria)

• compare with: άκρο n (ákro)

Related terms

• ακρίτσα f (akrítsa, diminutive form)
• ακρούλα f (akroúla, diminutive form)
• ακριανός (akrianós, “at the edge, extreme”)
• ακρινός (akrinós, “distant, at the far end”)
• ακρίτας m (akrítas, “frontiersman”)
• ακρότατος (akrótatos, “furthermost”, adjective)
• ακρότητα f (akrótita, “extreme”, noun)
• ακριτικός (akritikós, “frontier”, adjective)

Phrases:

• απ’ άκρη σ’ άκρη (ap’ ákri s’ ákri, “completely”)
• αφήνω στην άκρη (afíno stin ákri)
• βάζω στην άκρη (vázo stin ákri, “move something aside”)
• βγάζω άκρη (vgázo ákri)
• βρίσκω την άκρη (vrísko tin ákri, “get to the bottom of”)
• έχω άκρες (écho ákres)
• κάνω στην άκρη (káno stin ákri, “get out of the way, push something aside”)
• μέσες άκρες (méses ákres, “roughly”)
• όπου με βγάλει η άκρη (ópou me vgálei i ákri)
• τραβώ στην άκρη (travó stin ákri)