ακατοίκητος

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ἀκατοίκητος (akatoíkētos), from α- (a-) +‎ κατοικη- (katoiki-) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kaˈti.ci.tos/
• Hyphenation: α‧κα‧τοί‧κη‧τος

Adjective

ακατοίκητος • (akatoíkitos) m (feminine ακατοίκητη, neuter ακατοίκητο)

1. uninhabitable
2. uninhabited

Declension

Declension of ακατοίκητος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ακατοίκητος (akatoíkitos)	ακατοίκητη (akatoíkiti)	ακατοίκητο (akatoíkito)		ακατοίκητοι (akatoíkitoi)	ακατοίκητες (akatoíkites)	ακατοίκητα (akatoíkita)
genitive	ακατοίκητου (akatoíkitou)	ακατοίκητης (akatoíkitis)	ακατοίκητου (akatoíkitou)		ακατοίκητων (akatoíkiton)	ακατοίκητων (akatoíkiton)	ακατοίκητων (akatoíkiton)
accusative	ακατοίκητο (akatoíkito)	ακατοίκητη (akatoíkiti)	ακατοίκητο (akatoíkito)		ακατοίκητους (akatoíkitous)	ακατοίκητες (akatoíkites)	ακατοίκητα (akatoíkita)
vocative	ακατοίκητε (akatoíkite)	ακατοίκητη (akatoíkiti)	ακατοίκητο (akatoíkito)		ακατοίκητοι (akatoíkitoi)	ακατοίκητες (akatoíkites)	ακατοίκητα (akatoíkita)

Antonyms

• κατοικημένος (katoikiménos, participle)

Related terms

• κατοικία f (katoikía, “habitation, home”)

• and see: κάτοικος m or f (kátoikos, “inhabitant”)