αδικώ
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Ancient Greek ἀδικῶ (adikô), contracted form of ἀδικέω (adikéō). For the modern senses, semantic loan from French faire injustice.[1][2]
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]αδικώ • (adikó) (past αδίκησα, passive αδικούμαι/αδικιέμαι, p‑past αδικήθηκα, ppp αδικημένος)
Conjugation
[edit]αδικώ, αδικούμαι / αδικιέμαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αδικώ | αδικήσω | αδικούμαι - αδικιέμαι1 | αδικηθώ |
| 2 sg | αδικείς | αδικήσεις | αδικείσαι - αδικιέσαι | αδικηθείς |
| 3 sg | αδικεί | αδικήσει | αδικείται - αδικιέται | αδικηθεί |
| 1 pl | αδικούμε | αδικήσουμε, [-ομε] | αδικούμαστε - αδικιόμαστε | αδικηθούμε |
| 2 pl | αδικείτε | αδικήσετε | αδικείστε - αδικιέστε, αδικιόσαστε | αδικηθείτε |
| 3 pl | αδικούν(ε) | αδικήσουν(ε) | αδικούνται - αδικιούνται, αδικιόνται | αδικηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | αδικούσα | αδίκησα | [αδικούμουν(α)] - αδικιόμουν(α)1 | αδικήθηκα |
| 2 sg | αδικούσες | αδίκησες | [αδικούσουν(α)] - αδικιόσουν(α) | αδικήθηκες |
| 3 sg | αδικούσε | αδίκησε | αδικούνταν, {αδικείτο} - αδικιόταν(ε) | αδικήθηκε |
| 1 pl | αδικούσαμε | αδικήσαμε | αδικούμασταν, (‑ούμαστε) - αδικιόμασταν, (‑ιόμαστε) | αδικηθήκαμε |
| 2 pl | αδικούσατε | αδικήσατε | [αδικούσασταν, (‑ούσαστε)] - αδικιόσασταν, (‑ιόσαστε) | αδικηθήκατε |
| 3 pl | αδικούσαν(ε) | αδίκησαν, αδικήσαν(ε) | αδικούνταν, {αδικούντο} - αδικιούνταν, (αδικιόντουσαν) | αδικήθηκαν, αδικηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αδικώ ➤ | θα αδικήσω ➤ | θα αδικούμαι - αδικιέμαι ➤ | θα αδικηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αδικείς, … | θα αδικήσεις, … | θα αδικείσαι - αδικιέσαι, … | θα αδικηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αδικήσει έχω, έχεις, … αδικημένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αδικηθεί είμαι, είσαι, … αδικημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αδικήσει είχα, είχες, … αδικημένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αδικηθεί ήμουν, ήσουν, … αδικημένος , ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αδικήσει θα έχω, θα έχεις, … αδικημένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αδικηθεί θα είμαι, θα είσαι, … αδικημένος , ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | αδίκησε | — | αδικήσου |
| 2 pl | αδικείτε | αδικήστε | αδικείστε - αδικιέστε | αδικηθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αδικώντας ➤ | αδικούμενος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αδικήσει ➤ | αδικημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αδικήσει | αδικηθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. The passive forms with -ιέμαι, -ιόμουν are less formal. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
[edit]- αδικοπραγώ (adikopragó, “to do wrong,to wrong”) (formal, law)
- and see: άδικος (ádikos, “unfair, unjust”)
References
[edit]- ^ αδικώ, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
- ^ αδικώ - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language