αδικημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αδικούμαι (adikoúmai), passive voice of αδικώ (adikó, “I wrong -someone-”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ði.ciˈme.nos/
• Hyphenation: α‧δι‧κη‧μέ‧νος

Participle

αδικημένος • (adikiménos) m (feminine αδικημένη, neuter αδικημένο)

1. wronged, offended against

Declension

Declension of αδικημένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αδικημένος (adikiménos)	αδικημένη (adikiméni)	αδικημένο (adikiméno)		αδικημένοι (adikiménoi)	αδικημένες (adikiménes)	αδικημένα (adikiména)
genitive	αδικημένου (adikiménou)	αδικημένης (adikiménis)	αδικημένου (adikiménou)		αδικημένων (adikiménon)	αδικημένων (adikiménon)	αδικημένων (adikiménon)
accusative	αδικημένο (adikiméno)	αδικημένη (adikiméni)	αδικημένο (adikiméno)		αδικημένους (adikiménous)	αδικημένες (adikiménes)	αδικημένα (adikiména)
vocative	αδικημένε (adikiméne)	αδικημένη (adikiméni)	αδικημένο (adikiméno)		αδικημένοι (adikiménoi)	αδικημένες (adikiménes)	αδικημένα (adikiména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδικημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδικημένος, etc.)

Related terms

• see: αδικώ (adikó, “to wrong”)