αδιάλλακτος

Greek

Alternative forms

• αδιάλλαχτος (adiállachtos)

Adjective

αδιάλλακτος • (adiállaktos) m (feminine αδιάλλακτη, neuter αδιάλλακτο)

1. intransigent, adamant, unreconciled, irreconcilable

   Synonym: ασυμφιλίωτος (asymfilíotos)

Declension

Declension of αδιάλλακτος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αδιάλλακτος (adiállaktos)	αδιάλλακτη (adiállakti)	αδιάλλακτο (adiállakto)		αδιάλλακτοι (adiállaktoi)	αδιάλλακτες (adiállaktes)	αδιάλλακτα (adiállakta)
genitive	αδιάλλακτου (adiállaktou)	αδιάλλακτης (adiállaktis)	αδιάλλακτου (adiállaktou)		αδιάλλακτων (adiállakton)	αδιάλλακτων (adiállakton)	αδιάλλακτων (adiállakton)
accusative	αδιάλλακτο (adiállakto)	αδιάλλακτη (adiállakti)	αδιάλλακτο (adiállakto)		αδιάλλακτους (adiállaktous)	αδιάλλακτες (adiállaktes)	αδιάλλακτα (adiállakta)
vocative	αδιάλλακτε (adiállakte)	αδιάλλακτη (adiállakti)	αδιάλλακτο (adiállakto)		αδιάλλακτοι (adiállaktoi)	αδιάλλακτες (adiállaktes)	αδιάλλακτα (adiállakta)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδιάλλακτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδιάλλακτος, etc.)

Synonyms

• ασυμβίβαστος (asymvívastos)

Related terms

• αδιαλλαξία f (adiallaxía, “intransigence”)