αδερφωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αδερφώνομαι (aderfónomai), passive voice of αδερφώνω (“fraternise”), variant of αδελφώνω (adelfóno).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ðeɾ.foˈme.nos/
• Hyphenation: α‧δερ‧φω‧μέ‧νος

Participle

αδερφωμένος • (aderfoménos) m (feminine αδερφωμένη, neuter αδερφωμένο)

1. a less formal variant of αδελφωμένος (adelfoménos)

Declension

Declension of αδερφωμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αδελφωμένος (adelfoménos)	αδελφωμένη (adelfoméni)	αδελφωμένο (adelfoméno)		αδελφωμένοι (adelfoménoi)	αδελφωμένες (adelfoménes)	αδελφωμένα (adelfoména)
genitive	αδελφωμένου (adelfoménou)	αδελφωμένης (adelfoménis)	αδελφωμένου (adelfoménou)		αδελφωμένων (adelfoménon)	αδελφωμένων (adelfoménon)	αδελφωμένων (adelfoménon)
accusative	αδελφωμένο (adelfoméno)	αδελφωμένη (adelfoméni)	αδελφωμένο (adelfoméno)		αδελφωμένους (adelfoménous)	αδελφωμένες (adelfoménes)	αδελφωμένα (adelfoména)
vocative	αδελφωμένε (adelfoméne)	αδελφωμένη (adelfoméni)	αδελφωμένο (adelfoméno)		αδελφωμένοι (adelfoménoi)	αδελφωμένες (adelfoménes)	αδελφωμένα (adelfoména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδερφωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδερφωμένος, etc.)

Related terms

• see: αδερφός m (aderfós, “brother”), variant of αδελφός (adelfós)