zobać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *zobati.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zɔbat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zɔbat͡ɕ/

Verb

zobać impf (perfective pozobać)

1. to eat by pecking

   Hypernyms: jeść, klwać

   • 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 13, 21:

     Bil czasz, gdis zrzale iagodi godzili syø zobacz (vesci possunt)

     [Był czas, gdyż źrzałe jagody godziły się zobać (vesci possunt)]

Descendants

• Polish: (partially) dziobać, dziabać, dzióbać
  • → Belarusian: дзю́баць (dzjúbacʹ)
  • → Russian: дзю́бать (dzjúbatʹ) (dialectal)
  • → Ukrainian: дзю́ба́ти (dzjúbáty)

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zobać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN