klwać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kľьvàti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /klʲvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /klʲvat͡ɕ/

Verb

klwać impf

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) to peck

   Hyponym: zobać

   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, Łęczyca, page 24:

     Vngweque crudeli rostroque volatile celi sculpet, bądze klwal, epigramma lugubre pelle tua

     [Vngweque crudeli rostroque volatile celi sculpet, będzie klwał, epigramma lugubre pelle tua]

Descendants

• Polish: kluć, obsolete

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “klwać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN