zabłąkać

Polish

Etymology

From za- +‎ błąkać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈbwɔŋ.kat͡ɕ/

• Audio 1; “zabłąkać”:

  (file)

• Audio 2; “zabłąkać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔŋkat͡ɕ
• Syllabification: za‧błą‧kać

Verb

zabłąkać pf

1. (reflexive with się) to get lost, to stray (to unknowingly stray from the right path)

   Synonyms: zabłądzić, zbłądzić, zbłąkać się

   • 2003, Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika‎^[1], Wydawnictwo Super Nowa:

     Mistrz Wolfgang rzekł mu władczo jak zwykle, aby nigdzie się nie oddalał, gdyby zaś przydybały go straże, miał okazać książęcy pierścień i udawać wędrowca, który zabłąkał się w lesie.

     As usual, Master Wolfgang told him to stay where he was and, if he was caught by the guards, to show his princely ring and pretend to be a wanderer who had strayed into the forest.

2. (reflexive with się) to chance to get somewhere (to arrive unexpectedly at some place by walking aimlessly)

   Synonyms: zabłądzić, zbłądzić, zbłąkać się

   • 2008, Mariusz Kaszyński, Skarb w glinianym naczyniu‎^[2], Agencja Wydawnicza RUNA:

     – Dzieci ginęły. – Zabłąkały się w mrozy do lasu albo i nad morze. Przy takiej pogodzie o wypadek nietrudno!

     – Children were dying. – They had strayed into the woods or to the sea in freezing weather. It is not difficult to have an accident in such weather!

   • 2003, Krzysztof Zając, “Etat za trzy grosze”, in Express Ilustrowany‎^[3], Oddział Prasa Łódzka:

     Na parterze – jak zazwyczaj, byli obsługiwani bezrobotni. Jeden z nich zabłąkał się przed stoisko z ofertami dla młodzieży – A dla takiego starego coś macie? – spytał.

     On the ground floor – as usual, the unemployed were being served. One of them strayed in front of a stand with offers for young people – Do you have anything for such an old man? – he asked.

3. (reflexive with się, of objects) to happen to be somewhere (to be accidentally found in an unexpected place)
   • 1996, Czapski Józef, Patrząc‎^[4], Znak:

     W dziale holenderskim zabłąkał się mały autoportret Van Gogha, stała przy nim warta. „Ten obraz jest pono wart więcej niż cała wystawa”, powiedział nam poufnie wartownik.

     A small self-portrait by Van Gogh had strayed into the Dutch section, a guard was standing by it. “This painting is supposedly worth more than the entire exhibition,” the guard told us confidentially.

Conjugation

Conjugation of zabłąkać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zabłąkać
future tense	1st	zabłąkam			zabłąkamy
	2nd	zabłąkasz			zabłąkacie
	3rd	zabłąka			zabłąkają
	impersonal	zabłąka się
past tense	1st	zabłąkałem, -(e)m zabłąkał	zabłąkałam, -(e)m zabłąkała	zabłąkałom, -(e)m zabłąkało	zabłąkaliśmy, -(e)śmy zabłąkali	zabłąkałyśmy, -(e)śmy zabłąkały
	2nd	zabłąkałeś, -(e)ś zabłąkał	zabłąkałaś, -(e)ś zabłąkała	zabłąkałoś, -(e)ś zabłąkało	zabłąkaliście, -(e)ście zabłąkali	zabłąkałyście, -(e)ście zabłąkały
	3rd	zabłąkał	zabłąkała	zabłąkało	zabłąkali	zabłąkały
	impersonal	zabłąkano
conditional	1st	zabłąkałbym, bym zabłąkał	zabłąkałabym, bym zabłąkała	zabłąkałobym, bym zabłąkało	zabłąkalibyśmy, byśmy zabłąkali	zabłąkałybyśmy, byśmy zabłąkały
	2nd	zabłąkałbyś, byś zabłąkał	zabłąkałabyś, byś zabłąkała	zabłąkałobyś, byś zabłąkało	zabłąkalibyście, byście zabłąkali	zabłąkałybyście, byście zabłąkały
	3rd	zabłąkałby, by zabłąkał	zabłąkałaby, by zabłąkała	zabłąkałoby, by zabłąkało	zabłąkaliby, by zabłąkali	zabłąkałyby, by zabłąkały
	impersonal	zabłąkano by
imperative	1st	niech zabłąkam			zabłąkajmy
	2nd	zabłąkaj			zabłąkajcie
	3rd	niech zabłąka			niech zabłąkają
anterior adverbial participle		zabłąkawszy
verbal noun		zabłąkanie

Derived terms

adjective

• zabłąkany

 

Further reading

• zabłąkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zabłąkać in Polish dictionaries at PWN