wyknąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *vyknǫti.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨknɑ̃t͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨknɑ̃t͡ɕ/

Verb

[edit]

wyknąć impf

  1. to learn [with genitive or dative ‘something’; or with infinitive ‘to do something’]
    Synonym: uczyć się
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 129:
      Vynydz z moyey skoly, bocz nye trzeba ode mnye vyknącz (necesse a me doceri tu non habes)
      [Wynidź z mojej szkoły, boć nie trzeba ode mnie wyknąć (necesse a me doceri tu non habes)]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 432:
      Zydovye począly szye dzyvovacz rzekacz: Yako ten vmye pysmo a nye vykl yego (non didicerit Jo 7, 15)?
      [Żydowie poczęli sie dziwować rzekąc: „Jako ten umie pismo, a nie wykł jego (non didicerit Jo 7, 15)?”]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[3], page 133:
      Czlovyecze, wstany, kazecz, a potym vykny prawdzye, mądrosczy a vyerze (veritatem disce)
      [Człowiecze, wstani, każęć [] , a potym wykni prawdzie, mądrości a wierze (veritatem disce)]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[4], page 99:
      Myle dzyeczyatko Iesus nye tako drzal, vyknacz (discens) chodzycz
      [Miłe dzieciątko Jesus nie tako drżał wyknąc (discens) chodzić]
[edit]
verb
nouns

Descendants

[edit]
  • Polish: wyknąć (obsolete)

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wyknąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

[edit]

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish wyknąć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

wyknąć impf

  1. (intransitive, obsolete) to get used to [with do (+ genitive) ‘ something’]
    Synonyms: przywykać, przyzwyczajać się

Conjugation

[edit]
Conjugation of wyknąć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyknąć
present tense 1st wyknę wykniemy
2nd wykniesz wykniecie
3rd wyknie wykną
impersonal wyknie się
past tense 1st wyknąłem,
-(e)m wyknął
wyknęłam,
-(e)m wyknęła
wyknęłom,
-(e)m wyknęło
wyknęliśmy,
-(e)śmy wyknęli
wyknęłyśmy,
-(e)śmy wyknęły
2nd wyknąłeś,
-(e)ś wyknął
wyknęłaś,
-(e)ś wyknęła
wyknęłoś,
-(e)ś wyknęło
wyknęliście,
-(e)ście wyknęli
wyknęłyście,
-(e)ście wyknęły
3rd wyknął wyknęła wyknęło wyknęli wyknęły
impersonal wyknięto
future tense 1st będę wyknął,
będę wyknąć
będę wyknęła,
będę wyknąć
będę wyknęło,
będę wyknąć
będziemy wyknęli,
będziemy wyknąć
będziemy wyknęły,
będziemy wyknąć
2nd będziesz wyknął,
będziesz wyknąć
będziesz wyknęła,
będziesz wyknąć
będziesz wyknęło,
będziesz wyknąć
będziecie wyknęli,
będziecie wyknąć
będziecie wyknęły,
będziecie wyknąć
3rd będzie wyknął,
będzie wyknąć
będzie wyknęła,
będzie wyknąć
będzie wyknęło,
będzie wyknąć
będą wyknęli,
będą wyknąć
będą wyknęły,
będą wyknąć
impersonal będzie wyknąć się
conditional 1st wyknąłbym,
bym wyknął
wyknęłabym,
bym wyknęła
wyknęłobym,
bym wyknęło
wyknęlibyśmy,
byśmy wyknęli
wyknęłybyśmy,
byśmy wyknęły
2nd wyknąłbyś,
byś wyknął
wyknęłabyś,
byś wyknęła
wyknęłobyś,
byś wyknęło
wyknęlibyście,
byście wyknęli
wyknęłybyście,
byście wyknęły
3rd wyknąłby,
by wyknął
wyknęłaby,
by wyknęła
wyknęłoby,
by wyknęło
wyknęliby,
by wyknęli
wyknęłyby,
by wyknęły
impersonal wyknięto by
imperative 1st niech wyknę wyknijmy
2nd wyknij wyknijcie
3rd niech wyknie niech wykną
active adjectival participle wyknący wyknąca wyknące wyknący wyknące
contemporary adverbial participle wyknąc
verbal noun wyknięcie

or:

Conjugation of wyknąć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyknąć
present tense 1st wyknę wykniemy
2nd wykniesz wykniecie
3rd wyknie wykną
impersonal wyknie się
past tense 1st wykłem,
-(e)m wykł
wykłam,
-(e)m wykła
wykłom,
-(e)m wykło
wykliśmy,
-(e)śmy wykli
wykłyśmy,
-(e)śmy wykły
2nd wykłeś,
-(e)ś wykł
wykłaś,
-(e)ś wykła
wykłoś,
-(e)ś wykło
wykliście,
-(e)ście wykli
wykłyście,
-(e)ście wykły
3rd wykł wykła wykło wykli wykły
impersonal wyknięto
future tense 1st będę wykł,
będę wyknąć
będę wykła,
będę wyknąć
będę wykło,
będę wyknąć
będziemy wykli,
będziemy wyknąć
będziemy wykły,
będziemy wyknąć
2nd będziesz wykł,
będziesz wyknąć
będziesz wykła,
będziesz wyknąć
będziesz wykło,
będziesz wyknąć
będziecie wykli,
będziecie wyknąć
będziecie wykły,
będziecie wyknąć
3rd będzie wykł,
będzie wyknąć
będzie wykła,
będzie wyknąć
będzie wykło,
będzie wyknąć
będą wykli,
będą wyknąć
będą wykły,
będą wyknąć
impersonal będzie wyknąć się
conditional 1st wykłbym,
bym wykł
wykłabym,
bym wykła
wykłobym,
bym wykło
wyklibyśmy,
byśmy wykli
wykłybyśmy,
byśmy wykły
2nd wykłbyś,
byś wykł
wykłabyś,
byś wykła
wykłobyś,
byś wykło
wyklibyście,
byście wykli
wykłybyście,
byście wykły
3rd wykłby,
by wykł
wykłaby,
by wykła
wykłoby,
by wykło
wykliby,
by wykli
wykłyby,
by wykły
impersonal wyknięto by
imperative 1st niech wyknę wyknijmy
2nd wyknij wyknijcie
3rd niech wyknie niech wykną
active adjectival participle wyknący wyknąca wyknące wyknący wyknące
contemporary adverbial participle wyknąc
verbal noun wyknięcie

Derived terms

[edit]
verbs
adjectives
nouns
[edit]
verb
adjective
nouns

Further reading

[edit]
  • wyknąć in Polish dictionaries at PWN
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “przywyknąć, (przy)wyknąć”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN