obyczaj

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *obyčajь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbɘ.t͡ʂaj/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ʂaj
• Syllabification: o‧by‧czaj

Noun

obyczaj m inan

1. custom
2. habit
3. mores

Declension

Declension of obyczaj

	singular	plural
nominative	obyczaj	obyczaje
genitive	obyczaju	obyczajów
dative	obyczajowi	obyczajom
accusative	obyczaj	obyczaje
instrumental	obyczajem	obyczajami
locative	obyczaju	obyczajach
vocative	obyczaju	obyczaje

Derived terms

adjectives

• obyczajny
• obyczajowy

 

adverbs

• obyczajnie
• obyczajowo

 

noun

• obyczajówka

 

Related terms

nouns

• obyczajność
• obyczajowość

 

Descendants

• → Lithuanian: abičajus

Further reading

• obyczaj in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obyczaj in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “obyczaj”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN