wliczyć

Polish

Etymology

From w- +‎ liczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvli.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: wli‧czyć

Verb

wliczyć pf (imperfective wliczać)

1. (transitive) to count in
2. (reflexive with się) to be included

Conjugation

Conjugation of wliczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wliczyć
future tense	1st	wliczę			wliczymy
	2nd	wliczysz			wliczycie
	3rd	wliczy			wliczą
	impersonal	wliczy się
past tense	1st	wliczyłem, -(e)m wliczył	wliczyłam, -(e)m wliczyła	wliczyłom, -(e)m wliczyło	wliczyliśmy, -(e)śmy wliczyli	wliczyłyśmy, -(e)śmy wliczyły
	2nd	wliczyłeś, -(e)ś wliczył	wliczyłaś, -(e)ś wliczyła	wliczyłoś, -(e)ś wliczyło	wliczyliście, -(e)ście wliczyli	wliczyłyście, -(e)ście wliczyły
	3rd	wliczył	wliczyła	wliczyło	wliczyli	wliczyły
	impersonal	wliczono
conditional	1st	wliczyłbym, bym wliczył	wliczyłabym, bym wliczyła	wliczyłobym, bym wliczyło	wliczylibyśmy, byśmy wliczyli	wliczyłybyśmy, byśmy wliczyły
	2nd	wliczyłbyś, byś wliczył	wliczyłabyś, byś wliczyła	wliczyłobyś, byś wliczyło	wliczylibyście, byście wliczyli	wliczyłybyście, byście wliczyły
	3rd	wliczyłby, by wliczył	wliczyłaby, by wliczyła	wliczyłoby, by wliczyło	wliczyliby, by wliczyli	wliczyłyby, by wliczyły
	impersonal	wliczono by
imperative	1st	niech wliczę			wliczmy
	2nd	wlicz			wliczcie
	3rd	niech wliczy			niech wliczą
passive adjectival participle		wliczony	wliczona	wliczone	wliczeni	wliczone
anterior adverbial participle		wliczywszy
verbal noun		wliczenie

Further reading

• wliczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wliczyć in Polish dictionaries at PWN