wegschrijven

Dutch

Etymology

From weg +‎ schrijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛxsxrɛi̯və(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

wegschrijven

1. to write data to long-term storage (e.g. a hard disk)

Conjugation

Conjugation of wegschrijven (strong class 1, separable)
infinitive	wegschrijven
past singular	schreef weg
past participle	weggeschreven
infinitive	wegschrijven
gerund	wegschrijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schrijf weg	schreef weg	wegschrijf	wegschreef
2nd person sing. (jij)	schrijft weg, schrijf weg2	schreef weg	wegschrijft	wegschreef
2nd person sing. (u)	schrijft weg	schreef weg	wegschrijft	wegschreef
2nd person sing. (gij)	schrijft weg	schreeft weg	wegschrijft	wegschreeft
3rd person singular	schrijft weg	schreef weg	wegschrijft	wegschreef
plural	schrijven weg	schreven weg	wegschrijven	wegschreven
subjunctive sing.1	schrijve weg	schreve weg	wegschrijve	wegschreve
subjunctive plur.1	schrijven weg	schreven weg	wegschrijven	wegschreven
imperative sing.	schrijf weg
imperative plur.1	schrijft weg
participles	wegschrijvend	weggeschreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.