wegrijden
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From weg (“away”) + rijden (“to drive”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]wegrijden
- (intransitive) to drive away
Conjugation
[edit]| Conjugation of wegrijden (strong class 1, slightly irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegrijden | |||
| past singular | reed weg | |||
| past participle | weggereden | |||
| infinitive | wegrijden | |||
| gerund | wegrijden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rij weg, rijd weg | reed weg | wegrij, wegrijd | wegreed |
| 2nd person sing. (jij) | rijdt weg, rij weg2, rijd weg2 | reed weg | wegrijdt | wegreed |
| 2nd person sing. (u) | rijdt weg | reed weg | wegrijdt | wegreed |
| 2nd person sing. (gij) | rijdt weg | reedt weg | wegrijdt | wegreedt |
| 3rd person singular | rijdt weg | reed weg | wegrijdt | wegreed |
| plural | rijden weg | reden weg | wegrijden | wegreden |
| subjunctive sing.1 | rijde weg | rede weg | wegrijde | wegrede |
| subjunctive plur.1 | rijden weg | reden weg | wegrijden | wegreden |
| imperative sing. | rij weg, rijd weg | |||
| imperative plur.1 | rijdt weg | |||
| participles | wegrijdend | weggereden | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||