weerleggen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From weer- (“against, counter”) + leggen (“to lay”). Compare German widerlegen, Swedish vederlägga.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]weerleggen
Conjugation
[edit]| Conjugation of weerleggen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weerleggen | |||
| past singular | weerlegde | |||
| past participle | weerlegd | |||
| infinitive | weerleggen | |||
| gerund | weerleggen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | weerleg | weerlegde | ||
| 2nd person sing. (jij) | weerlegt, weerleg2 | weerlegde | ||
| 2nd person sing. (u) | weerlegt | weerlegde | ||
| 2nd person sing. (gij) | weerlegt | weerlegde | ||
| 3rd person singular | weerlegt | weerlegde | ||
| plural | weerleggen | weerlegden | ||
| subjunctive sing.1 | weerlegge | weerlegde | ||
| subjunctive plur.1 | weerleggen | weerlegden | ||
| imperative sing. | weerleg | |||
| imperative plur.1 | weerlegt | |||
| participles | weerleggend | weerlegd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||