wbić

Polish

Etymology

From w- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvbit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕ
• Syllabification: wbić

Verb

wbić pf (imperfective wbijać)

1. (transitive) to drive in, to beat in, to hammer in
2. (intransitive, colloquial) to enter, to get into

Conjugation

Conjugation of wbić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wbić
future tense	1st	wbiję			wbijemy
	2nd	wbijesz			wbijecie
	3rd	wbije			wbiją
	impersonal	wbije się
past tense	1st	wbiłem, -(e)m wbił	wbiłam, -(e)m wbiła	wbiłom, -(e)m wbiło	wbiliśmy, -(e)śmy wbili	wbiłyśmy, -(e)śmy wbiły
	2nd	wbiłeś, -(e)ś wbił	wbiłaś, -(e)ś wbiła	wbiłoś, -(e)ś wbiło	wbiliście, -(e)ście wbili	wbiłyście, -(e)ście wbiły
	3rd	wbił	wbiła	wbiło	wbili	wbiły
	impersonal	wbito
conditional	1st	wbiłbym, bym wbił	wbiłabym, bym wbiła	wbiłobym, bym wbiło	wbilibyśmy, byśmy wbili	wbiłybyśmy, byśmy wbiły
	2nd	wbiłbyś, byś wbił	wbiłabyś, byś wbiła	wbiłobyś, byś wbiło	wbilibyście, byście wbili	wbiłybyście, byście wbiły
	3rd	wbiłby, by wbił	wbiłaby, by wbiła	wbiłoby, by wbiło	wbiliby, by wbili	wbiłyby, by wbiły
	impersonal	wbito by
imperative	1st	niech wbiję			wbijmy
	2nd	wbij			wbijcie
	3rd	niech wbije			niech wbiją
passive adjectival participle		wbity	wbita	wbite	wbici	wbite
anterior adverbial participle		wbiwszy
verbal noun		wbicie

Further reading

• wbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wbić in Polish dictionaries at PWN