vriezen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vriesen, from Old Dutch *friesan, from Proto-West Germanic *freusan, from Proto-Germanic *freusaną, from Proto-Indo-European *prews-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrizə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vrie‧zen
• Rhymes: -izən
• Homophone: Friezen (some speakers)

Verb

vriezen

1. (intransitive) to freeze

Conjugation

Conjugation of vriezen (strong class 2a, irregular)
infinitive	vriezen
past singular	vroor
past participle	gevroren
infinitive	vriezen
gerund	vriezen n
	present tense	past tense
1st person singular	vries	vroor
2nd person sing. (jij)	vriest, vries2	vroor
2nd person sing. (u)	vriest	vroor
2nd person sing. (gij)	vriest	vroort
3rd person singular	vriest	vroor
plural	vriezen	vroren
subjunctive sing.1	vrieze	vrore
subjunctive plur.1	vriezen	vroren
imperative sing.	vries
imperative plur.1	vriest
participles	vriezend	gevroren
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanvriezen
• bevriezen
• diepvriezen
• invriezen
• vervriezen
• vriespunt
• vriesvak

Descendants

• Afrikaans: vries
• → Papiamentu: fris