vlieten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vlieten, from Old Dutch flietan, from Proto-West Germanic *fleutan, from Proto-Germanic *fleutaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvli.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -itən

Verb

vlieten

1. to flow

Conjugation

Conjugation of vlieten (strong class 2a)
infinitive	vlieten
past singular	vloot
past participle	gevloten
infinitive	vlieten
gerund	vlieten n
	present tense	past tense
1st person singular	vliet	vloot
2nd person sing. (jij)	vliet	vloot
2nd person sing. (u)	vliet	vloot
2nd person sing. (gij)	vliet	vloot
3rd person singular	vliet	vloot
plural	vlieten	vloten
subjunctive sing.1	vliete	vlote
subjunctive plur.1	vlieten	vloten
imperative sing.	vliet
imperative plur.1	vliet
participles	vlietend	gevloten
1) Archaic.

Derived terms

• vervlieten

Noun

vlieten

1. plural of vliet

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch flietan, from Proto-West Germanic *fleutan, from Proto-Germanic *fleutaną.

Verb

vlieten

1. to flow
2. to float
3. to swim
4. to travel over water (by boat)

Inflection

Strong class 2
Infinitive	vlieten
3rd sg. past	vlôot
3rd pl. past	vlōten
Past participle	gevlōten
Infinitive	vlieten
In genitive	vlietens
In dative	vlietene
Indicative	Present	Past
1st singular	vliete	vlôot
2nd singular	vliets, vlietes	vlōots, vlōtes
3rd singular	vliet, vlietet	vlôot
1st plural	vlieten	vlōten
2nd plural	vliet, vlietet	vlōot, vlōtet
3rd plural	vlieten	vlōten
Subjunctive	Present	Past
1st singular	vliete	vlōte
2nd singular	vliets, vlietes	vlōtes
3rd singular	vliete	vlōte
1st plural	vlieten	vlōten
2nd plural	vliet, vlietet	vlōtet
3rd plural	vlieten	vlōten
Imperative	Present
Singular	vliet, vliete
Plural	vliet, vlietet
	Present	Past
Participle	vlietende	gevlōten

Descendants

• Dutch: vlieten

Further reading

• “vlieten”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vlieten”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN