vervoegen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ voegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvu.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧voe‧gen
• Rhymes: -uɣən

Verb

vervoegen

1. to conjugate
2. (proscribed) to join

Usage notes

Some speakers use this verb to mean "to join". Many speakers and language organisations consider this usage nonstandard and advise speakers to use, among other things, "zich (ver)voegen bij" or "zich aansluiten bij" instead.

Conjugation

Conjugation of vervoegen (weak, prefixed)
infinitive	vervoegen
past singular	vervoegde
past participle	vervoegd
infinitive	vervoegen
gerund	vervoegen n
	present tense	past tense
1st person singular	vervoeg	vervoegde
2nd person sing. (jij)	vervoegt, vervoeg2	vervoegde
2nd person sing. (u)	vervoegt	vervoegde
2nd person sing. (gij)	vervoegt	vervoegde
3rd person singular	vervoegt	vervoegde
plural	vervoegen	vervoegden
subjunctive sing.1	vervoege	vervoegde
subjunctive plur.1	vervoegen	vervoegden
imperative sing.	vervoeg
imperative plur.1	vervoegt
participles	vervoegend	vervoegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vervoeging

Related terms

• verbuigen

Descendants

• Afrikaans: vervoeg

Anagrams

• geven over, overgeven