verbuigen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ buigen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -œy̯ɣən

Verb

verbuigen

1. to bend (change curvature)
2. to twist (change torsion)
3. (grammar) to decline

Conjugation

Conjugation of verbuigen (strong class 2b, prefixed)
infinitive	verbuigen
past singular	verboog
past participle	verbogen
infinitive	verbuigen
gerund	verbuigen n
	present tense	past tense
1st person singular	verbuig	verboog
2nd person sing. (jij)	verbuigt, verbuig2	verboog
2nd person sing. (u)	verbuigt	verboog
2nd person sing. (gij)	verbuigt	verboogt
3rd person singular	verbuigt	verboog
plural	verbuigen	verbogen
subjunctive sing.1	verbuige	verboge
subjunctive plur.1	verbuigen	verbogen
imperative sing.	verbuig
imperative plur.1	verbuigt
participles	verbuigend	verbogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verbuiging

Related terms

• vervoegen

Descendants

• Afrikaans: verbuie, verbuig