vertellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vertellen. Equivalent to ver- +‎ tellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈtɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧tel‧len
• Rhymes: -ɛlən

Verb

vertellen

1. (transitive) to tell

   Ik heb het aan hem verteld. / Ik vertelde hem.

   I have told him. / I told him.

2. (reflexive) to miscount

   Iedereen kan zich vertellen.

   Everyone can miscount.

Conjugation

Conjugation of vertellen (weak, prefixed)
infinitive	vertellen
past singular	vertelde
past participle	verteld
infinitive	vertellen
gerund	vertellen n
	present tense	past tense
1st person singular	vertel	vertelde
2nd person sing. (jij)	vertelt, vertel2	vertelde
2nd person sing. (u)	vertelt	vertelde
2nd person sing. (gij)	vertelt	vertelde
3rd person singular	vertelt	vertelde
plural	vertellen	vertelden
subjunctive sing.1	vertelle	vertelde
subjunctive plur.1	vertellen	vertelden
imperative sing.	vertel
imperative plur.1	vertelt
participles	vertellend	verteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorvertellen

Descendants

• Afrikaans: vertel
• Berbice Creole Dutch: futele
• Javindo: fertellen
• Negerhollands: vertel
• → Sranan Tongo: ferteri
  • → Caribbean Javanese: fertéri