doorvertellen

Dutch

Etymology

From door +‎ vertellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrvərˌtɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧ver‧tel‧len

Verb

doorvertellen

1. (intransitive) to continue telling (a story)

   Hij begon het verhaal en ik vertelde het door.

   He started the story and I continued telling it.

2. (transitive) to pass on (by word of mouth)

   Als je me een geheim vertelt, zal ik het niet doorvertellen aan anderen.

   If you tell me a secret, I won't pass it on to others.

Conjugation

Conjugation of doorvertellen (weak, prefixed, separable)
infinitive	doorvertellen
past singular	vertelde door
past participle	doorverteld
infinitive	doorvertellen
gerund	doorvertellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vertel door	vertelde door	doorvertel	doorvertelde
2nd person sing. (jij)	vertelt door, vertel door2	vertelde door	doorvertelt	doorvertelde
2nd person sing. (u)	vertelt door	vertelde door	doorvertelt	doorvertelde
2nd person sing. (gij)	vertelt door	vertelde door	doorvertelt	doorvertelde
3rd person singular	vertelt door	vertelde door	doorvertelt	doorvertelde
plural	vertellen door	vertelden door	doorvertellen	doorvertelden
subjunctive sing.1	vertelle door	vertelde door	doorvertelle	doorvertelde
subjunctive plur.1	vertellen door	vertelden door	doorvertellen	doorvertelden
imperative sing.	vertel door
imperative plur.1	vertelt door
participles	doorvertellend	doorverteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorvertelling

Anagrams

• vertellen door