verkijken

Dutch

Etymology

From ver- +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvərˈkɛi̯.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧kij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

verkijken

1. (transitive) to waste or miss while watching
2. (reflexive) to regard wrongly, misjudge

Conjugation

Conjugation of verkijken (strong class 1, prefixed)
infinitive	verkijken
past singular	verkeek
past participle	verkeken
infinitive	verkijken
gerund	verkijken n
	present tense	past tense
1st person singular	verkijk	verkeek
2nd person sing. (jij)	verkijkt, verkijk2	verkeek
2nd person sing. (u)	verkijkt	verkeek
2nd person sing. (gij)	verkijkt	verkeekt
3rd person singular	verkijkt	verkeek
plural	verkijken	verkeken
subjunctive sing.1	verkijke	verkeke
subjunctive plur.1	verkijken	verkeken
imperative sing.	verkijk
imperative plur.1	verkijkt
participles	verkijkend	verkeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.