vekja

Faroese

vekja

¹Only the past participle being declined.

¹Only the past participle being declined.

vekja (weak verb, third-person singular past indicative vakti, supine vakið)

(transitive) to awaken, to wake up, the word specifically means to disrupt the sleep of someone else and not to rise from sleep one self, as these two are never confused in the language unlike English

^{The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.}

*vekja* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að vekja
supine sagnbót		vakið
present participle lýsingarháttur nútíðar		vekjandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	vek	vakti	veki	vekti
	þú	vekur	vaktir	vekir	vektir
	hann, hún, það	vekur	vakti	veki	vekti
plural	við	vekjum	vöktum	vekjum	vektum
	þið	vekið	vöktuð	vekið	vektuð
	þeir, þær, þau	vekja	vöktu	veki	vektu

		imperative boðháttur
singular	þú	vek (þú), vektu
plural	þið	vekið (þið), vekiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*vekjast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að vekjast
supine sagnbót		vakist
present participle lýsingarháttur nútíðar		vekjandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	vekst	vaktist	vekjist	vektist
	þú	vekst	vaktist	vekjist	vektist
	hann, hún, það	vekst	vaktist	vekjist	vektist
plural	við	vekjumst	vöktumst	vekjumst	vektumst
	þið	vekjist	vöktust	vekjist	vektust
	þeir, þær, þau	vekjast	vöktust	vekjist	vektust

		imperative boðháttur
singular	þú	vekst (þú), vekstu
plural	þið	vekist (þið), vekisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*vakinn* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vakinn	vakin	vakið	vaktir	vaktar	vakin
accusative (þolfall)	vakinn	vakta	vakið	vakta	vaktar	vakin
dative (þágufall)	vöktum	vakinni	vöktu	vöktum	vöktum	vöktum
genitive (eignarfall)	vakins	vakinnar	vakins	vakinna	vakinna	vakinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vakti	vakta	vakta	vöktu	vöktu	vöktu
accusative (þolfall)	vakta	vöktu	vakta	vöktu	vöktu	vöktu
dative (þágufall)	vakta	vöktu	vakta	vöktu	vöktu	vöktu
genitive (eignarfall)	vakta	vöktu	vakta	vöktu	vöktu	vöktu

vekja (3rd singular past indicative vakti, vakði, 3rd plural past indicative vǫktu, vǫkðu, past participle vakiðr or vakinn or vaktr)