uitstappen

Dutch

Etymology

From uit +‎ stappen (“to step, to walk”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitstappen

1. to get off (a vehicle or a vessel)
2. (informal) to die

Conjugation

Conjugation of uitstappen (weak, separable)
infinitive	uitstappen
past singular	stapte uit
past participle	uitgestapt
infinitive	uitstappen
gerund	uitstappen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stap uit	stapte uit	uitstap	uitstapte
2nd person sing. (jij)	stapt uit, stap uit2	stapte uit	uitstapt	uitstapte
2nd person sing. (u)	stapt uit	stapte uit	uitstapt	uitstapte
2nd person sing. (gij)	stapt uit	stapte uit	uitstapt	uitstapte
3rd person singular	stapt uit	stapte uit	uitstapt	uitstapte
plural	stappen uit	stapten uit	uitstappen	uitstapten
subjunctive sing.1	stappe uit	stapte uit	uitstappe	uitstapte
subjunctive plur.1	stappen uit	stapten uit	uitstappen	uitstapten
imperative sing.	stap uit
imperative plur.1	stapt uit
participles	uitstappend	uitgestapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• stappen uit