uitsluiten

Dutch

Etymology

From uit +‎ sluiten.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitsluiten

1. to exclude
2. to preclude

Conjugation

Conjugation of uitsluiten (strong class 2b, separable)
infinitive	uitsluiten
past singular	sloot uit
past participle	uitgesloten
infinitive	uitsluiten
gerund	uitsluiten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sluit uit	sloot uit	uitsluit	uitsloot
2nd person sing. (jij)	sluit uit	sloot uit	uitsluit	uitsloot
2nd person sing. (u)	sluit uit	sloot uit	uitsluit	uitsloot
2nd person sing. (gij)	sluit uit	sloot uit	uitsluit	uitsloot
3rd person singular	sluit uit	sloot uit	uitsluit	uitsloot
plural	sluiten uit	sloten uit	uitsluiten	uitsloten
subjunctive sing.1	sluite uit	slote uit	uitsluite	uitslote
subjunctive plur.1	sluiten uit	sloten uit	uitsluiten	uitsloten
imperative sing.	sluit uit
imperative plur.1	sluit uit
participles	uitsluitend	uitgesloten
1) Archaic.

Derived terms

• uitsluitend
• uitsluiting

Anagrams

• sluiten uit