uitslapen

Dutch

Etymology

From uit +‎ slapen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitslapen

1. to sleep in

Conjugation

Conjugation of uitslapen (strong class 7, separable)
infinitive	uitslapen
past singular	sliep uit
past participle	uitgeslapen
infinitive	uitslapen
gerund	uitslapen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	slaap uit	sliep uit	uitslaap	uitsliep
2nd person sing. (jij)	slaapt uit, slaap uit2	sliep uit	uitslaapt	uitsliep
2nd person sing. (u)	slaapt uit	sliep uit	uitslaapt	uitsliep
2nd person sing. (gij)	slaapt uit	sliept uit	uitslaapt	uitsliept
3rd person singular	slaapt uit	sliep uit	uitslaapt	uitsliep
plural	slapen uit	sliepen uit	uitslapen	uitsliepen
subjunctive sing.1	slape uit	sliepe uit	uitslape	uitsliepe
subjunctive plur.1	slapen uit	sliepen uit	uitslapen	uitsliepen
imperative sing.	slaap uit
imperative plur.1	slaapt uit
participles	uitslapend	uitgeslapen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• slapen uit