uitrukken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitrukken
- (transitive) to pull out, tear out
- (intransitive) to deploy, to roll out
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitrukken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitrukken | |||
| past singular | rukte uit | |||
| past participle | uitgerukt | |||
| infinitive | uitrukken | |||
| gerund | uitrukken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ruk uit | rukte uit | uitruk | uitrukte |
| 2nd person sing. (jij) | rukt uit, ruk uit2 | rukte uit | uitrukt | uitrukte |
| 2nd person sing. (u) | rukt uit | rukte uit | uitrukt | uitrukte |
| 2nd person sing. (gij) | rukt uit | rukte uit | uitrukt | uitrukte |
| 3rd person singular | rukt uit | rukte uit | uitrukt | uitrukte |
| plural | rukken uit | rukten uit | uitrukken | uitrukten |
| subjunctive sing.1 | rukke uit | rukte uit | uitrukke | uitrukte |
| subjunctive plur.1 | rukken uit | rukten uit | uitrukken | uitrukten |
| imperative sing. | ruk uit | |||
| imperative plur.1 | rukt uit | |||
| participles | uitrukkend | uitgerukt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||