uitproberen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from German ausprobieren.[1] Equivalent to uit + proberen.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitproberen
- to try out
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitproberen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitproberen | |||
| past singular | probeerde uit | |||
| past participle | uitgeprobeerd | |||
| infinitive | uitproberen | |||
| gerund | uitproberen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | probeer uit | probeerde uit | uitprobeer | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (jij) | probeert uit, probeer uit2 | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (u) | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (gij) | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 3rd person singular | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| plural | proberen uit | probeerden uit | uitproberen | uitprobeerden |
| subjunctive sing.1 | probere uit | probeerde uit | uitprobere | uitprobeerde |
| subjunctive plur.1 | proberen uit | probeerden uit | uitproberen | uitprobeerden |
| imperative sing. | probeer uit | |||
| imperative plur.1 | probeert uit | |||
| participles | uitproberend | uitgeprobeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
[edit]References
[edit]- ^ van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “uitproberen”, in Etymologiebank, Meertens Institute