uitprinten

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ printen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌprɪn.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧prin‧ten

Verb

uitprinten

1. (transitive, Netherlands) to print (out)

Usage notes

Sometimes considered incorrect when believed to be a contamination of printen and uitdraaien. Not officially proscribed, however.

Conjugation

Conjugation of uitprinten (weak, separable)
infinitive	uitprinten
past singular	printte uit
past participle	uitgeprint
infinitive	uitprinten
gerund	uitprinten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	print uit	printte uit	uitprint	uitprintte
2nd person sing. (jij)	print uit	printte uit	uitprint	uitprintte
2nd person sing. (u)	print uit	printte uit	uitprint	uitprintte
2nd person sing. (gij)	print uit	printte uit	uitprint	uitprintte
3rd person singular	print uit	printte uit	uitprint	uitprintte
plural	printen uit	printten uit	uitprinten	uitprintten
subjunctive sing.1	printe uit	printte uit	uitprinte	uitprintte
subjunctive plur.1	printen uit	printten uit	uitprinten	uitprintten
imperative sing.	print uit
imperative plur.1	print uit
participles	uitprintend	uitgeprint
1) Archaic.