uitlachen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From uit (“out”) + lachen (“to laugh”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitlachen
- (transitive) to ridicule, poke fun at
- (intransitive) to finish laughing
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitlachen (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitlachen | |||
| past singular | lachte uit | |||
| past participle | uitgelachen | |||
| infinitive | uitlachen | |||
| gerund | uitlachen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | lach uit | lachte uit | uitlach | uitlachte |
| 2nd person sing. (jij) | lacht uit, lach uit2 | lachte uit | uitlacht | uitlachte |
| 2nd person sing. (u) | lacht uit | lachte uit | uitlacht | uitlachte |
| 2nd person sing. (gij) | lacht uit | lachte uit | uitlacht | uitlachte |
| 3rd person singular | lacht uit | lachte uit | uitlacht | uitlachte |
| plural | lachen uit | lachten uit | uitlachen | uitlachten |
| subjunctive sing.1 | lache uit | lachte uit | uitlache | uitlachte |
| subjunctive plur.1 | lachen uit | lachten uit | uitlachen | uitlachten |
| imperative sing. | lach uit | |||
| imperative plur.1 | lacht uit | |||
| participles | uitlachend | uitgelachen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||