uitkopen

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ kopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌkoː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧ko‧pen

Verb

uitkopen

1. (transitive) to buy out

Conjugation

Conjugation of uitkopen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	uitkopen
past singular	kocht uit
past participle	uitgekocht
infinitive	uitkopen
gerund	uitkopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	koop uit	kocht uit	uitkoop	uitkocht
2nd person sing. (jij)	koopt uit, koop uit2	kocht uit	uitkoopt	uitkocht
2nd person sing. (u)	koopt uit	kocht uit	uitkoopt	uitkocht
2nd person sing. (gij)	koopt uit	kocht uit	uitkoopt	uitkocht
3rd person singular	koopt uit	kocht uit	uitkoopt	uitkocht
plural	kopen uit	kochten uit	uitkopen	uitkochten
subjunctive sing.1	kope uit	kochte uit	uitkope	uitkochte
subjunctive plur.1	kopen uit	kochten uit	uitkopen	uitkochten
imperative sing.	koop uit
imperative plur.1	koopt uit
participles	uitkopend	uitgekocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitkoopprocedure
• uitkoopregeling
• uitkoopsom