uitkafferen

Dutch

Etymology

From uit +‎ kafferen, from kaffer.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitkafferen

1. (transitive, informal) to reprimand harshly, lay into

   Synonyms: uitschelden, afkafferen

Conjugation

Conjugation of uitkafferen (weak, separable)
infinitive	uitkafferen
past singular	kafferde uit
past participle	uitgekafferd
infinitive	uitkafferen
gerund	uitkafferen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kaffer uit	kafferde uit	uitkaffer	uitkafferde
2nd person sing. (jij)	kaffert uit, kaffer uit2	kafferde uit	uitkaffert	uitkafferde
2nd person sing. (u)	kaffert uit	kafferde uit	uitkaffert	uitkafferde
2nd person sing. (gij)	kaffert uit	kafferde uit	uitkaffert	uitkafferde
3rd person singular	kaffert uit	kafferde uit	uitkaffert	uitkafferde
plural	kafferen uit	kafferden uit	uitkafferen	uitkafferden
subjunctive sing.1	kaffere uit	kafferde uit	uitkaffere	uitkafferde
subjunctive plur.1	kafferen uit	kafferden uit	uitkafferen	uitkafferden
imperative sing.	kaffer uit
imperative plur.1	kaffert uit
participles	uitkafferend	uitgekafferd
1) Archaic. 2) In case of inversion.