uithangen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch utehangen, uuthangen, uythangen. Equivalent to uit +‎ hangen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɦɑ.ŋə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧han‧gen

Verb

uithangen

1. (transitive) to hang out

   Jij bent vast vergeten de was uit te hangen.

   You probably forgot to hang out the laundry.

2. (transitive) to act like, to behave like

   de clown uithangen

   to act like a clown

   Ga je nu gewoon de nazi uithangen ofzo en duizenden mensen doden?

   Are you now just going to act like a Nazi or what and kill thousands of people?

Usage notes

In the sense "to act like", an accompanying noun is always preceded by the definite article, even when the English equivalent would use an indefinite article. The accompanying noun is usually singular.

Conjugation

Conjugation of uithangen (strong class 7, separable)
infinitive	uithangen
past singular	hing uit
past participle	uitgehangen
infinitive	uithangen
gerund	uithangen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hang uit	hing uit	uithang	uithing
2nd person sing. (jij)	hangt uit, hang uit2	hing uit	uithangt	uithing
2nd person sing. (u)	hangt uit	hing uit	uithangt	uithing
2nd person sing. (gij)	hangt uit	hingt uit	uithangt	uithingt
3rd person singular	hangt uit	hing uit	uithangt	uithing
plural	hangen uit	hingen uit	uithangen	uithingen
subjunctive sing.1	hange uit	hinge uit	uithange	uithinge
subjunctive plur.1	hangen uit	hingen uit	uithangen	uithingen
imperative sing.	hang uit
imperative plur.1	hangt uit
participles	uithangend	uitgehangen
1) Archaic. 2) In case of inversion.