uitgroeien

Dutch

Etymology

From uit +‎ groeien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯t.ɣrui̯ˌə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

uitgroeien

1. (intransitive) to develop, grow larger

   Synonym: (archaic) uitwassen

   van kruidenierswinkel uitgroeien tot supermarktketen: to grow from a simple grocery into a supermarket chain

Conjugation

Conjugation of uitgroeien (weak, separable)
infinitive	uitgroeien
past singular	groeide uit
past participle	uitgegroeid
infinitive	uitgroeien
gerund	uitgroeien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	groei uit	groeide uit	uitgroei	uitgroeide
2nd person sing. (jij)	groeit uit, groei uit2	groeide uit	uitgroeit	uitgroeide
2nd person sing. (u)	groeit uit	groeide uit	uitgroeit	uitgroeide
2nd person sing. (gij)	groeit uit	groeide uit	uitgroeit	uitgroeide
3rd person singular	groeit uit	groeide uit	uitgroeit	uitgroeide
plural	groeien uit	groeiden uit	uitgroeien	uitgroeiden
subjunctive sing.1	groeie uit	groeide uit	uitgroeie	uitgroeide
subjunctive plur.1	groeien uit	groeiden uit	uitgroeien	uitgroeiden
imperative sing.	groei uit
imperative plur.1	groeit uit
participles	uitgroeiend	uitgegroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitgroeisel

Anagrams

• groeien uit