twijfelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch twivelen, twifelen, from Old Dutch twīvalen. By surface analysis, twijfel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʋɛi̯fələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: twij‧fe‧len
• Rhymes: -ɛi̯fələn

Verb

twijfelen

1. (intransitive) to doubt [with aan]

Conjugation

Conjugation of twijfelen (weak)
infinitive	twijfelen
past singular	twijfelde
past participle	getwijfeld
infinitive	twijfelen
gerund	twijfelen n
	present tense	past tense
1st person singular	twijfel	twijfelde
2nd person sing. (jij)	twijfelt, twijfel2	twijfelde
2nd person sing. (u)	twijfelt	twijfelde
2nd person sing. (gij)	twijfelt	twijfelde
3rd person singular	twijfelt	twijfelde
plural	twijfelen	twijfelden
subjunctive sing.1	twijfele	twijfelde
subjunctive plur.1	twijfelen	twijfelden
imperative sing.	twijfel
imperative plur.1	twijfelt
participles	twijfelend	getwijfeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• betwijfelen
• getwijfel
• ongetwijfeld
• twijfelaar
• twijfeling
• vertwijfelen

Descendants

• Afrikaans: twyfel
• Negerhollands: twiefel
• → Sranan Tongo: twèifel
  • → Caribbean Javanese: twèifel