trotseren

Dutch

Etymology

From trotsen +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌtrɔtˈseː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: trot‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

trotseren

1. (transitive) to defy, to brave, to resist

   Synonyms: het hoofd bieden, weerstaan

Conjugation

Conjugation of trotseren (weak)
infinitive	trotseren
past singular	trotseerde
past participle	getrotseerd
infinitive	trotseren
gerund	trotseren n
	present tense	past tense
1st person singular	trotseer	trotseerde
2nd person sing. (jij)	trotseert, trotseer2	trotseerde
2nd person sing. (u)	trotseert	trotseerde
2nd person sing. (gij)	trotseert	trotseerde
3rd person singular	trotseert	trotseerde
plural	trotseren	trotseerden
subjunctive sing.1	trotsere	trotseerde
subjunctive plur.1	trotseren	trotseerden
imperative sing.	trotseer
imperative plur.1	trotseert
participles	trotserend	getrotseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• weerstaan

Derived terms

• Afrikaans: trotseer

Anagrams

• neerstort, stort neer