weerstaan

Dutch

Etymology

From weer- +‎ staan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋeːr.ˈstaːn/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːn

Verb

weerstaan

1. to resist, withstand

Conjugation

Conjugation of weerstaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	weerstaan
past singular	weerstond
past participle	weerstaan
infinitive	weerstaan
gerund	weerstaan n
	present tense	past tense
1st person singular	weersta	weerstond
2nd person sing. (jij)	weerstaat, weersta2	weerstond
2nd person sing. (u)	weerstaat	weerstond
2nd person sing. (gij)	weerstaat	weerstondt
3rd person singular	weerstaat	weerstond
plural	weerstaan	weerstonden
subjunctive sing.1	weersta	weerstonde
subjunctive plur.1	weerstaan	weerstonden
imperative sing.	weersta
imperative plur.1	weerstaat
participles	weerstaand	weerstaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• weerstand

Participle

weerstaan

1. past participle of weerstaan

Declension

Declension of weerstaan
uninflected	weerstaan
inflected	weerstane
		positive
predicative/adverbial		weerstaan
indefinite	m./f. sing.	weerstane
	n. sing.	weerstaan
	plural	weerstane
definite		weerstane
partitive		weerstaans