toelonken

Dutch

Etymology

Compound of toe +‎ lonken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌlɔŋ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧lon‧ken

Verb

toelonken

1. (transitive) to beckon to, to lure

   Synonym: aanlonken

Conjugation

Conjugation of toelonken (weak, separable)
infinitive	toelonken
past singular	lonkte toe
past participle	toegelonkt
infinitive	toelonken
gerund	toelonken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lonk toe	lonkte toe	toelonk	toelonkte
2nd person sing. (jij)	lonkt toe, lonk toe2	lonkte toe	toelonkt	toelonkte
2nd person sing. (u)	lonkt toe	lonkte toe	toelonkt	toelonkte
2nd person sing. (gij)	lonkt toe	lonkte toe	toelonkt	toelonkte
3rd person singular	lonkt toe	lonkte toe	toelonkt	toelonkte
plural	lonken toe	lonkten toe	toelonken	toelonkten
subjunctive sing.1	lonke toe	lonkte toe	toelonke	toelonkte
subjunctive plur.1	lonken toe	lonkten toe	toelonken	toelonkten
imperative sing.	lonk toe
imperative plur.1	lonkt toe
participles	toelonkend	toegelonkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.