teygja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰeiːja/
• Rhymes: -eiːja

Etymology 1

From Old Norse teygja, from Proto-Germanic *taugijaną.

Verb

teygja (weak verb, third-person singular past indicative teygði, supine teygt)

1. to stretch [with accusative]

Conjugation

teygja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að teygja
supine sagnbót		teygt
present participle lýsingarháttur nútíðar		teygjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	teygi	teygði		teygi	teygði
	þú	teygir	teygðir		teygir	teygðir
	hann, hún, það	teygir	teygði		teygi	teygði
plural	við	teygjum	teygðum		teygjum	teygðum
	þið	teygið	teygðuð		teygið	teygðuð
	þeir, þær, þau	teygja	teygðu		teygi	teygðu
		imperative boðháttur
singular	þú	teyg (þú), teygðu
plural	þið	teygið (þið), teygiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

teygjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að teygjast
supine sagnbót		teygst
present participle lýsingarháttur nútíðar		teygjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	teygist	teygðist		teygist	teygðist
	þú	teygist	teygðist		teygist	teygðist
	hann, hún, það	teygist	teygðist		teygist	teygðist
plural	við	teygjumst	teygðumst		teygjumst	teygðumst
	þið	teygist	teygðust		teygist	teygðust
	þeir, þær, þau	teygjast	teygðust		teygist	teygðust
		imperative boðháttur
singular	þú	teygst (þú), teygstu
plural	þið	teygist (þið), teygisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

teygður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	teygður	teygð	teygt	teygðir	teygðar	teygð
accusative (þolfall)	teygðan	teygða	teygt	teygða	teygðar	teygð
dative (þágufall)	teygðum	teygðri	teygðu	teygðum	teygðum	teygðum
genitive (eignarfall)	teygðs	teygðrar	teygðs	teygðra	teygðra	teygðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	teygði	teygða	teygða	teygðu	teygðu	teygðu
accusative (þolfall)	teygða	teygðu	teygða	teygðu	teygðu	teygðu
dative (þágufall)	teygða	teygðu	teygða	teygðu	teygðu	teygðu
genitive (eignarfall)	teygða	teygðu	teygða	teygðu	teygðu	teygðu

Etymology 2

Noun

teygja f (genitive singular teygju, nominative plural teygjur)

1. elasticity, stretchiness

   Synonyms: teygjanleiki, þanþol

2. rubber band

   Synonyms: teygjuband, gúmmíband

3. hair tie, bobble
4. (in the plural) cramp, spasm

Declension

Declension of teygja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	teygja	teygjan	teygjur	teygjurnar
accusative	teygju	teygjuna	teygjur	teygjurnar
dative	teygju	teygjunni	teygjum	teygjunum
genitive	teygju	teygjunnar	teygja	teygjanna

Derived terms

• teygjanlegur (“elastic”)
• teygjanleiki (“elasticity”)
• teygjuband (“rubber band”)
• teygjubyssa (“slingshot”)
• teygjudýr (“amoeba”)
• teygjulak (“fitted sheet”)
• teygjustökk (“bungee jump”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *taugijaną.

Verb

teygja (past participle teygðr)

1. to stretch out, draw
2. to spread out
3. to allure, entice

Conjugation

Conjugation of teygja — active (weak class 1)

infinitive	teygja
present participle	teygjandi
past participle	teygðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	teygi	teygða		teygja	teygða
2nd person singular	teygir	teygðir		teygir	teygðir
3rd person singular	teygir	teygði		teygi	teygði
1st person plural	teygjum	teygðum		teygim	teygðim
2nd person plural	teygið	teygðuð		teygið	teygðið
3rd person plural	teygja	teygðu		teygi	teygði
imperative	present
2nd person singular	teyg, teygi
1st person plural	teygjum
2nd person plural	teygið

Conjugation of teygja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	teygjask
present participle	teygjandisk
past participle	teygzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	teygjumk	teygðumk		teygjumk	teygðumk
2nd person singular	teygisk	teygðisk		teygisk	teygðisk
3rd person singular	teygisk	teygðisk		teygisk	teygðisk
1st person plural	teygjumsk	teygðumsk		teygimsk	teygðimsk
2nd person plural	teygizk	teygðuzk		teygizk	teygðizk
3rd person plural	teygjask	teygðusk		teygisk	teygðisk
imperative	present
2nd person singular	teygsk, teygisk
1st person plural	teygjumsk
2nd person plural	teygizk

Derived terms

• teyging f

Descendants

• Icelandic: teygja
• Faroese: toyggja
• Norwegian Nynorsk: tøya
• Norwegian Bokmål: tøye
• Old Swedish: tø̄ghia
  • Swedish: töja
• Danish: tøje

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “teygja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive