terugrijden
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From terug (“back”) + rijden (“to drive”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]terugrijden
- (intransitive) to drive back
Conjugation
[edit]| Conjugation of terugrijden (strong class 1, slightly irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugrijden | |||
| past singular | reed terug | |||
| past participle | teruggereden | |||
| infinitive | terugrijden | |||
| gerund | terugrijden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rij terug, rijd terug | reed terug | terugrij, terugrijd | terugreed |
| 2nd person sing. (jij) | rijdt terug, rij terug2, rijd terug2 | reed terug | terugrijdt | terugreed |
| 2nd person sing. (u) | rijdt terug | reed terug | terugrijdt | terugreed |
| 2nd person sing. (gij) | rijdt terug | reedt terug | terugrijdt | terugreedt |
| 3rd person singular | rijdt terug | reed terug | terugrijdt | terugreed |
| plural | rijden terug | reden terug | terugrijden | terugreden |
| subjunctive sing.1 | rijde terug | rede terug | terugrijde | terugrede |
| subjunctive plur.1 | rijden terug | reden terug | terugrijden | terugreden |
| imperative sing. | rij terug, rijd terug | |||
| imperative plur.1 | rijdt terug | |||
| participles | terugrijdend | teruggereden | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||