teleurstellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ter luere stellen, more frequently found with other verbs such as setten and leiden. By surface analysis, teleur +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈløːrˌstɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧leur‧stel‧len

Verb

teleurstellen

1. (transitive) to disappoint

   Je hebt hem erg teleurgesteld.

   You have really disappointed him.

   Ik wil je niet teleurstellen.

   I don't want to disappoint you.

   Het resultaat van het examen stelde haar teleur.

   The result of the exam disappointed her.

   Het team stelde de fans teleur met hun prestaties.

   The team disappointed the fans with their performance.

Conjugation

Conjugation of teleurstellen (weak, separable)
infinitive	teleurstellen
past singular	stelde teleur
past participle	teleurgesteld
infinitive	teleurstellen
gerund	teleurstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel teleur	stelde teleur	teleurstel	teleurstelde
2nd person sing. (jij)	stelt teleur, stel teleur2	stelde teleur	teleurstelt	teleurstelde
2nd person sing. (u)	stelt teleur	stelde teleur	teleurstelt	teleurstelde
2nd person sing. (gij)	stelt teleur	stelde teleur	teleurstelt	teleurstelde
3rd person singular	stelt teleur	stelde teleur	teleurstelt	teleurstelde
plural	stellen teleur	stelden teleur	teleurstellen	teleurstelden
subjunctive sing.1	stelle teleur	stelde teleur	teleurstelle	teleurstelde
subjunctive plur.1	stellen teleur	stelden teleur	teleurstellen	teleurstelden
imperative sing.	stel teleur
imperative plur.1	stelt teleur
participles	teleurstellend	teleurgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• tegenvallen

Derived terms

• teleurstelling

Descendants

• Afrikaans: teleurstel

Anagrams

• stellen teleur