tegenmijnen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈteː.ɣə(n)ˌmɛi̯.nə(n)/
• Hyphenation: te‧gen‧mij‧nen

Etymology 1

From tegenmijn or a compound of tegen +‎ mijnen.

Verb

tegenmijnen

1. (transitive, rare) to countermine (to sap enemy saps)

Conjugation

Conjugation of tegenmijnen (weak, separable)
infinitive	tegenmijnen
past singular	mijnde tegen
past participle	tegengemijnd
infinitive	tegenmijnen
gerund	tegenmijnen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	mijn tegen	mijnde tegen	tegenmijn	tegenmijnde
2nd person sing. (jij)	mijnt tegen, mijn tegen2	mijnde tegen	tegenmijnt	tegenmijnde
2nd person sing. (u)	mijnt tegen	mijnde tegen	tegenmijnt	tegenmijnde
2nd person sing. (gij)	mijnt tegen	mijnde tegen	tegenmijnt	tegenmijnde
3rd person singular	mijnt tegen	mijnde tegen	tegenmijnt	tegenmijnde
plural	mijnen tegen	mijnden tegen	tegenmijnen	tegenmijnden
subjunctive sing.1	mijne tegen	mijnde tegen	tegenmijne	tegenmijnde
subjunctive plur.1	mijnen tegen	mijnden tegen	tegenmijnen	tegenmijnden
imperative sing.	mijn tegen
imperative plur.1	mijnt tegen
participles	tegenmijnend	tegengemijnd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

Noun

tegenmijnen

1. plural of tegenmijn