Jump to content

striþa

From Wiktionary, the free dictionary

Old Swedish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Norse stríða, from Proto-Germanic *strīdaną

Verb

[edit]

strīþa

  1. (transitive, with dative) to harm
  2. to fight

Conjugation

[edit]
Conjugation of strīþa (strong)
present past
infinitive strīþa
participle strīþandi, strīþande striþin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk strīþer strīþi, strīþe strēþ striþi, striþe
þū strīþer strīþi, strīþe strīþ *strēst striþi, striþe
han strīþer strīþi, strīþe strēþ striþi, striþe
vīr strīþum, strīþom strīþum, strīþom strīþum, strīþom striþum, striþom striþum, striþom
īr strīþin strīþin strīþin striþin striþin
þēr strīþa strīþin striþu, striþo striþin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk strīþs strīþis, strīþes strēþs striþis, striþes
þū strīþs strīþis, strīþes *strēsts striþis, striþes
han strīþs strīþis, strīþes strēþs striþis, striþes
vīr strīþums, -oms strīþums, strīþoms striþums, striþoms striþums, striþoms
īr strīþins strīþins striþins striþins
þēr strīþas strīþins striþus, striþos striþins

or