steikja

Faroese

Etymology

Derived from Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaiːt͡ʃa/

  Rhymes: -aiːt͡ʃa

Verb

steikja (third person singular past indicative stokti, steikti, third person plural past indicative stokt, supine stokt)

1. to fry

Conjugation

Conjugation of steikja (group v-15-11)
infinitive	steikja
supine	stokt/ steikt
participle (a5)1	steikjandi	stoktur/ steiktur
	present	past
first singular	steiki	stokti/ steikti
second singular	steikir	stokti/ steikti
third singular	steikir	stokti/ steikti
plural	steikja	stoktu/ steiktu
	imperative
singular	steik!
plural	steikið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

Derived from Old Norse steikja, evolved meaning from "stuck (on a stick)", from Proto-Germanic *staiko-, from *stikaną (“to stick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsteiːca/

  Rhymes: -eiːca

Verb

steikja (weak verb, third-person singular past indicative steikti, supine steikt)

1. to roast
2. to fry

Conjugation

steikja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að steikja
supine (sagnbót)		steikt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		steikjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég steiki	við steikjum	present (nútíð)	ég steiki	við steikjum
	þú steikir	þið steikið		þú steikir	þið steikið
	hann, hún, það steikir	þeir, þær, þau steikja		hann, hún, það steiki	þeir, þær, þau steiki
past (þátíð)	ég steikti	við steiktum	past (þátíð)	ég steikti	við steiktum
	þú steiktir	þið steiktuð		þú steiktir	þið steiktuð
	hann, hún, það steikti	þeir, þær, þau steiktu		hann, hún, það steikti	þeir, þær, þau steiktu
imperative (boðháttur)	steik (þú)	steikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	steiktu	steikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

steikjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að steikjast
supine (sagnbót)		steikst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		steikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég steikist	við steikjumst	present (nútíð)	ég steikist	við steikjumst
	þú steikist	þið steikist		þú steikist	þið steikist
	hann, hún, það steikist	þeir, þær, þau steikjast		hann, hún, það steikist	þeir, þær, þau steikist
past (þátíð)	ég steiktist	við steiktumst	past (þátíð)	ég steiktist	við steiktumst
	þú steiktist	þið steiktust		þú steiktist	þið steiktust
	hann, hún, það steiktist	þeir, þær, þau steiktust		hann, hún, það steiktist	þeir, þær, þau steiktust
imperative (boðháttur)	steikst (þú)	steikist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	steikstu	steikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

steiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	steiktur	steikt	steikt		steiktir	steiktar	steikt
accusative (þolfall)	steiktan	steikta	steikt		steikta	steiktar	steikt
dative (þágufall)	steiktum	steiktri	steiktu		steiktum	steiktum	steiktum
genitive (eignarfall)	steikts	steiktrar	steikts		steiktra	steiktra	steiktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	steikti	steikta	steikta		steiktu	steiktu	steiktu
accusative (þolfall)	steikta	steiktu	steikta		steiktu	steiktu	steiktu
dative (þágufall)	steikta	steiktu	steikta		steiktu	steiktu	steiktu
genitive (eignarfall)	steikta	steiktu	steikta		steiktu	steiktu	steiktu

References

• Oxford English Dictionary, 1884–1928, and First Supplement, 1933.

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• steika
• steikje, steike (e-infinitives)

Etymology

From the noun steik.

Pronunciation

• IPA^(key): /²stɛɪːça/

Verb

steikja (present tense steikjer, past tense steikte, past participle steikt, passive infinitive steikjast, present participle steikjande, imperative steik)

1. to fry (food, in a frying pan)
2. to grill (food, in a grill)
3. to roast (food, in an oven)

Derived terms

• steikepanne

References

• “steikja” in The Nynorsk Dictionary.