stalen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sta‧len
• Rhymes: -aːlən

Etymology 1

From Middle Dutch stalen, stalin, stalijn, from Old Dutch *stālīn, from Proto-West Germanic *stahlīn, equivalent to staal +‎ -en (“suffix forming adjectives relating to substances”). Cognate with English steelen.

Adjective

stalen (not comparable)

1. steel, made of steel

   stalen zenuwen ― nerves of steel

   een stalen gewelf ― a steel vault

   een stalen schip ― a steel ship

Declension

Declension of stalen
uninflected	stalen
inflected	stalen
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		—
indefinite	m./f. sing.	stalen
	n. sing.	stalen
	plural	stalen
definite		stalen
partitive		—

Related terms

• staalachtig
• staalhard

Etymology 2

From staal (“steel”) +‎ -en (“suffix forming verbs from nouns”).

Verb

stalen

1. (transitive) To toughen, harden; to steel.

   de gestaalde kaders van de communistische partij ― the steeled cadres of the communist party

Conjugation

Conjugation of stalen (weak)
infinitive	stalen
past singular	staalde
past participle	gestaald
infinitive	stalen
gerund	stalen n
	present tense	past tense
1st person singular	staal	staalde
2nd person sing. (jij)	staalt, staal2	staalde
2nd person sing. (u)	staalt	staalde
2nd person sing. (gij)	staalt	staalde
3rd person singular	staalt	staalde
plural	stalen	staalden
subjunctive sing.1	stale	staalde
subjunctive plur.1	stalen	staalden
imperative sing.	staal
imperative plur.1	staalt
participles	stalend	gestaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

stalen

1. plural of staal (all senses and etymologies)

Verb

stalen

1. inflection of stelen:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive

Anagrams

• lasten, net als