stöðva
See also: stǫðva
Icelandic
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]stöðva (weak verb, third-person singular past indicative stöðvaði, supine stöðvað)
- to stop someone or something, (to cause to come to a stop) [with accusative]
- Synonym: stoppa
- Lögregluþjónninn bað ökumann bifreiðarinnar að stöðva bílinn.
- The police constable asked the motorist to stop the car.
Conjugation
[edit]stöðva — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að stöðva | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
stöðvað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stöðvandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stöðva | við stöðvum | present (nútíð) |
ég stöðvi | við stöðvum |
| þú stöðvar | þið stöðvið | þú stöðvir | þið stöðvið | ||
| hann, hún, það stöðvar | þeir, þær, þau stöðva | hann, hún, það stöðvi | þeir, þær, þau stöðvi | ||
| past (þátíð) |
ég stöðvaði | við stöðvuðum | past (þátíð) |
ég stöðvaði | við stöðvuðum |
| þú stöðvaðir | þið stöðvuðuð | þú stöðvaðir | þið stöðvuðuð | ||
| hann, hún, það stöðvaði | þeir, þær, þau stöðvuðu | hann, hún, það stöðvaði | þeir, þær, þau stöðvuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
stöðva (þú) | stöðvið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| stöðvaðu | stöðviði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að stöðvast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
stöðvast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stöðvandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stöðvast | við stöðvumst | present (nútíð) |
ég stöðvist | við stöðvumst |
| þú stöðvast | þið stöðvist | þú stöðvist | þið stöðvist | ||
| hann, hún, það stöðvast | þeir, þær, þau stöðvast | hann, hún, það stöðvist | þeir, þær, þau stöðvist | ||
| past (þátíð) |
ég stöðvaðist | við stöðvuðumst | past (þátíð) |
ég stöðvaðist | við stöðvuðumst |
| þú stöðvaðist | þið stöðvuðust | þú stöðvaðist | þið stöðvuðust | ||
| hann, hún, það stöðvaðist | þeir, þær, þau stöðvuðust | hann, hún, það stöðvaðist | þeir, þær, þau stöðvuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
stöðvast (þú) | stöðvist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| stöðvastu | stöðvisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
stöðvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stöðvaður | stöðvuð | stöðvað | stöðvaðir | stöðvaðar | stöðvuð | |
| accusative (þolfall) |
stöðvaðan | stöðvaða | stöðvað | stöðvaða | stöðvaðar | stöðvuð | |
| dative (þágufall) |
stöðvuðum | stöðvaðri | stöðvuðu | stöðvuðum | stöðvuðum | stöðvuðum | |
| genitive (eignarfall) |
stöðvaðs | stöðvaðrar | stöðvaðs | stöðvaðra | stöðvaðra | stöðvaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stöðvaði | stöðvaða | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
| accusative (þolfall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
| dative (þágufall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
| genitive (eignarfall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
Derived terms
[edit]- stöðvast (“to come to a halt, to stop”)