spowiedniczy

Old Polish

Etymology

From spowiednik +‎ -y. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /spɔvjɛdɲit͡ʃʲɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /spɔvjɛdɲit͡ʃʲɨ/

Adjective

spowiedniczy

1. (relational, Christianity, attested in Lesser Poland, Sieradz-Łęczyca) follower of Christ
   • 1887 [Fifteenth century], Wacław Ubogi z Brodni, edited by Lucjan Malinowski, Modlitwy Wacława. Zabytek języka polskiego z wieku XV odkryty i skopjowany przez Aleksandra Przezdzieckiego wydał i objaśnił Lucyjan Malinowski‎^[1], Krakow, Brodnia, page 94a:

     Koor szpowyednyczy y wdowy y panyenszky czyebye oszoblywie chwaly

     [Kor spowiedniczy i wdowi i panieński ciebie osobliwie chwali]

Related terms

nouns

• spowiednik
• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Descendants

• Polish: spowiedniczy

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “spowiedniczy”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish spowiedniczy. By surface analysis, spowiednik +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔ.vjɛdˈɲi.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: spo‧wied‧ni‧czy

Adjective

spowiedniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, Christianity) confessor's (of or relating to a shriving priest)
2. (relational, Christianity, rare) confession, shrift

   Synonyms: spowiedny, spowiedziowy

Declension

Declension of spowiedniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	spowiedniczy		spowiednicza	spowiednicze	spowiedniczy	spowiednicze
genitive	spowiedniczego		spowiedniczej	spowiedniczego	spowiedniczych
dative	spowiedniczemu		spowiedniczej	spowiedniczemu	spowiedniczym
accusative	spowiedniczego	spowiedniczy	spowiedniczą	spowiednicze	spowiedniczych	spowiednicze
instrumental	spowiedniczym		spowiedniczą	spowiedniczym	spowiedniczymi
locative	spowiedniczym		spowiedniczej	spowiedniczym	spowiedniczych

Related terms

adjectives

• spowiedny
• spowiedziowy

 

nouns

• spowiadacz
• spowiadalnica
• spowiedka
• spowiednia
• spowiednica
• spowiedniczka
• spowiednik
• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Further reading

• spowiedniczy in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “spowiedniczy”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “SPOWIEDNICZY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 2016 March 20
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiedniczy”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiedniczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiedniczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
• spowiedniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego